Outreach

Sinds de brand in het kamp van Dunkerque en de sluiting van het Children's Center, hebben enkele van de families die we gekend en gesteund hebben, besloten om hun nieuwe leven in Frankrijk of België te starten. Sommige zijn ondergebracht in residentiële CAO-centra, terwijl anderen hun eigen flats hebben ontvangen in verschillende gebieden van Frankrijk en België.

Ons outreachteam (kindertrauma specialist, projectcoördinatoren en ik (sociaal werker)) heeft de afgelopen weken deze gezinnen in hun nieuwe woningen bezocht. We hebben bij deze potentieel moeilijke overgang ondersteuning en vriendschap geboden.

Het was geweldig om te zien hoeveel ze al geregeld hebben in hun nieuwe leven en om het positieve verschil wat betreft de leefomstandigheden te zien in vergelijking met het kamp; Goede slaapkamers voor de volwassenen en kinderen, een keuken, leefruimte en speeltoestellen voor de kinderen om plezier te hebben. Een vader vertelde ons dat de omstandigheden waarin ze nu leven beduidend beter is dan het leven op het kamp.

De kinderen en hun ouders die we bezochten waren allemaal blij om ons te zien. We brachten veel leuke dingen voor de kinderen om hun overgang naar hun nieuwe leven te ondersteunen: boeken om Frans te leren, pennen, speelgoed, tassen voor school en zelfs een voetbal voor een grote fan van Barcelona te leren kennen.

De kinderen maakten gebruik van de gelegenheid om ons hun nieuwe woningen te laten zien en buiten te spelen met ons.

De meeste kinderen waren al begonnen met school of beginnen binnenkort. Een directrice van een lagere school in de stad waarin één van de gezinnen woont, haalt de kinderen elke dag op om ze naar haar school te brengen en brengt hun na de schooldag terug naar huis - ongelooflijk om deze inzet te zien van verschillende mensen in hun omgeving.

Het was geweldig om te zien dat de gezinnen goed verzorgd worden en dat er een goed ondersteunend netwerk van lokale organisaties en vrijwilligers beschikbaar is. De gezinnen waren tevreden met hun nieuwe huizen - ze zijn rustig en veilig, maar ze missen de gemeenschap van het kamp.

Ik zal nog enkele weken in Dunkerque verblijven en zal met de families verder blijven ondersteunen door samen te werken met andere gezinnen en organisaties in hun gemeenschap om sociale isolatie te voorkomen. Sociale isolatie is namelijk een gemeenschappelijk probleem onder vluchtelingen en asielzoekers.

We weten dat het Children's centre door alle kinderen erg gemist wordt. Het was heerlijk om hun favoriete liedjes zoals Twinkle Twinkle Little Star en Five Little Ducks te horen zingen. We zijn blij dat dit de herinneringen zijn die bij hen gebleven zijn.

Ook was het fijn om te zien hoe snel de kinderen al nieuwe vrienden gemaakt hebben. Tijdens één van onze bezoeken introduceerde een jong meisje ons aan haar buurmeisje M. Het buurmeisje was verheugd ons te vertellen dat ze ook van Frozen hield en was verheugd om ook samen met ons te mogen spelen.

Het was een hartverwarmende ervaring om het positieve contrast tussen het kamp en hun nieuwe huis te zien.

Ondanks enkele gezinnen hebben gekozen om asiel aan te vragen in Frankrijk of België, is het probleem in geen geval over. Veel gezinnen hebben er ook voor gekozen om geen asiel te vragen in Frankrijk. Deze gezinnen zitten nog steeds vast in deze limbo, niet leven maar enkel bestaan, veel lijden sterk aan trauma's die ze hebben geleden. Helaas is de situatie complex en is het momenteel niet mogelijk voor ons om onze dienstverlening die het Children's centre vroeger gaf te leveren. In de komende weken zullen we onze activiteiten in Dunkerque moeten afronden. Ik zal in Dunkerque blijven en nauw samenwerken met Refugee Youth Service en the Dunkirk Legal Support Team om de vele vluchtelingen die in het vluchtelingenkamp hebben geleefd zo goed mogelijk te ondersteunen.

Ondanks het Children's Centre in Dunkerque gesloten is, zijn de projectcoördinatoren nu bezig met plannen om in de nabije toekomst officieel andere Children's Centres te openen in een ander vluchtelingenkampen.

Met andere woorden, dit betekent niet het einde voor de organisatie Refugee Children's Centre.

Bedankt?

Een weekje na de brand in het vluchtelingenkamp...

Hallo allemaal!

Wat een week....

Er is veel gebeurd sinds de nacht van de brand. Op maandagavond werden gezinnen uit het kamp verwijderd en in de plaatselijke turnzalen geplaatst in Dunkerque. Sindsdien hebben vele geweldige organisaties onvermoeibaar gewerkt om ervoor te zorgen dat iedereen voorzien werd over voedsel, water, dekens,...

Mijn collega's en ik hebben de gezinnen in de gymzaal gesteund, waar ze de afgelopen nachten hebben doorgebracht. We hebben de kinderen bezig gehouden (spelletjes gespeeld, psychologische ondersteuning geboden....) en ervoor gezorgd dat de behoeften van elke familie vervuld werden. Het is een zeer moeilijke tijd geweest voor de families. Ze moesten namelijk afwachten wat er nu met hen ging gebeuren. De kinderen waren duidelijk bezorgd en verontrust. Het is namelijk niet de eerste keer dat ze alles in één keer verliezen... Je kunt nooit gewend raken aan verlies maar de meeste kinderen leken raar genoeg opmerkelijk kalm.

Ik (de outreach-manager van het Children's centre) heb samengewerkt met lokale autoriteiten en andere organisaties om te proberen geschikte accommodatie voor twee families te vinden die ieder één zeer gehandicapt kind hebben. Ook hebben de projectcoördinatoren en ik elke familie bezocht in de verschillende turnzalen om te proberen te garanderen dat over zoveel mogelijk informatie beschikte. De rest van het team heeft een fantastische job gedaan om iedereen bezig te houden met activiteiten, kunst en ambachten en spelletjes.

De meeste gezinnen zijn alles kwijtgeraakt in de brand, dus hebben we een deel van het geld dat gedoneerd werd aan het Children's centre uitgegeven aan essentiële producten voor de kinderen. Ondanks er veel werd gedistribueerd waren er veel zaken die ontbraken. Wij hebben met dit geld deze gaten proberen op te vullen. Veel kinderen droegen nog steeds dezelfde kleren die ze in de nacht van de brand droegen. Daarom deelden we pyjama's, sokken en ondergoed aan 20 gezinnen. Ook hebben we oordopjes uitgedeeld om het draaglijker te maken om te slapen in de drukke turnzalen.

De afgelopen dagen hebben verschillende bussen een aantal gezinnen naar CAO-centra of huizen in Frankrijk gebracht, waar zij kunnen verblijven terwijl zij in Frankrijk asiel aanvragen. De reis van de bus zou meer dan 15 uren duren, dus we hebben we snel heel wat zakken gemaakt die gevuld werden met zintuiglijke speeltjes, snoepjes, kleurpotloden, stiften, boekjes en andere speeltjes om de kinderen bezig te houden tijdens de busrit. We hielpen ook verschillende organisaties om de gezinnen over voldoende voedsel en water te voorzien voor hun lange reis.

Afscheid nemen van de gezinnen waar we zeer goede banden mee gecreëerd hebben was een emotionele ervaring. Het is hartverscheurend geweest om de hoop en dromen van de families waarbij ze graag herenigd wilden worden met hun familie in het Verenigd Koninkrijk in diggelen te zien vallen. Maar we zijn ervan overtuigd dat de gezinnen in hun nieuwe accommodaties zullen bloeien. Het is een traumatische week geweest voor iedereen die bij het vluchtelingenkamp betrokken was, maar er waren ook mooie, fijne momenten. Het was ontroerend om zoveel families vol lof te horen spreken over het Children's centre en hoeveel het voor hen en hun kinderen betekend heeft.

We zullen de kinderen bij hun volgende overgang blijven steunen, voor zover we kunnen. In de komende weken zullen we ons programma voortzetten en zullen we zoveel mogelijk van de gezinnen bezoeken, met de nodige lach, de lol en de vrijheid van het Children's centre die we met ons meenemen...

Moest er iemand nog iets willen doneren aan het Children's centre dan kan dit, via onderstaande link:

https://www.youcaring.com/fundraiser-798193

Vele groeten uit Frankrijk,

Saloua

Vluchtelingenkamp in brand....

Hallo allemaal.

Na 3 weken zet ik weer een bericht in mijn blog.

Ik moet eerlijk zeggen dat mijn 6 weken in het vluchtelingenkamp behoorlijk vermoeiend waren. Ik heb verschillende verhalen gehoord van diverse gezinnen. Ondanks ik vaak gefrustreerd was door de organisatie in het kamp, had ik het gevoel dat ik een verschil aan het maken was.

6 weken later...

Gisteravond, een grote brand scheurde door de La Liniere Refugee Camp. Het Children's Center, andere gemeenschappelijke ruimtes, vele schuilplaatsen zijn verwoest.

Het welzijn van de kinderen is de eerste prioriteit voor het Children's centre. Gezinnen werden geëvacueerd van het kamp naar een veilige accommodatie. De kinderen zijn uiteraard getraumatiseerd en wij bieden hun momenteel de nodige ondersteuning. Zij hebben deze ondersteuning nu meer dan ooit nodig. Morgen zullen we, de organisatieleden van het Children's centre, de coördinatie van bezoeken aan families blijven voortzetten. We zullen doen wat we beste doen, namelijk gezinnen ondersteunen en kinderen opvrolijken.

We hebben alles verloren in het centrum en we hebben dringend behoefte aan fondsen om kunsten en materialen zoals playdough en andere kleine stukjes en beetjes te kopen voor de kinderen. De vrijwilligers zijn enorm belangrijk voor de kinderen en hun voortdurend contact met hen in deze moeilijke tijd kan niet worden onderschat.

Ik wil gewoon even zeggen dat alles in orde is met mij. Jullie moeten jullie geen zorgen maken.

Nu staan de vluchtelingen op de eerste prioriteit. Zij hebben heel veel hulp nodig.

Als je kunt helpen, dan moet je dat zeker doen via deze link voor een donatie aan het Children's centre.

https://www.youcaring.com/fundraiser-798193

Vele groetjes,

Saloua

“Quand une porte se ferme, une autre s’ouvre..."

Hallo allemaal!

Excuus voor dit laattijdige bericht maar ik hoop dat jullie hier mee begrip voor zullen tonen zodra ik mijn verhaal met jullie heb gedeeld!

Drie weken geleden heb ik slecht nieuws ontvangen op mijn allereerste stagedag.

Bij mijn aankomst kreeg ik meteen te horen dat ze me totaal niet hadden verwacht. De verantwoordelijke van 'Le Refuge' waarmee ik contact had tijdens het eerste semester had vorige maand ontslag genomen. Blijkbaar had hij de juiste gegevens niet doorgegeven aan de andere werknemers van 'Le Refuge'. Hij had wel enkele contracten tussen de school en de organisatie ondertekend dus ik mocht toch voorlopig blijven.

De volgende dag kreeg ik te horen dat de documenten waarover ik beschikte niet genoeg waren en dat ik nog over andere documenten van de organisatie zelf moest beschikken met een handtekening van de nieuwe verantwoordelijke. Ook zeiden ze dat ze eigenlijk geen tijd hadden om me te begeleiden tijdens mijn stageperiode in hun organisatie. Ze vonden dat ik over onvoldoende Frans vakjargon beschikte en niet genoeg afwist over de Franse overheid (Terwijl ze me hier zelfs niets over bevraagd maar goed…).

Daar stond ik dan, moederziel alleen in een Franse stad… Ik was speciaal voor deze organisatie naar Lille gekomen. Aangezien ik mijn stage niet meer mocht lopen in ‘Le Refuge’, had ik geen reden meer om te blijven in deze stad. Ik geef toe dat het enorm frustrerend om dit nieuws te ontvangen. Ik keek hier namelijk enorm naar uit.

Ik contacteerde meteen mijn lector en gaf haar de uitleg over de situatie waarin ik me bevond. We waren het beide eens dat ik het geen zin had om hun te overhalen aangezien deze organisatie niet wilde afwijken van hun besluit. Hierdoor zat ik wel een beetje in de knoei want ik wilde graag dit jaar afstuderen. Ik moest dus zo snel mogelijk een andere stageplaats vinden en liefst in Frankrijk.

Nadat ik iemand uit mijn eigen netwerk had aangesproken, heeft ze me meteen geholpen door mij in contact te brengen met iemand die in het vluchtelingenkamp van Dunkerque werkt. Dankzij haar heb ik een stageplaats gevonden in Dunkerque in het vluchtelingenkamp. Momenteel werk ik in een centrum in het vluchtelingenkamp met vrouwen en kinderen.

Ik geef toe dat ik enorm gefrustreerd was toen ik dit nieuws had ontvangen. Ik keek hier namelijk enorm naar uit.

Maar zodra een deur sluit, opent een nieuwe deur. Ik leer hier in het vluchtelingenkamp van Dunkerque ook enorm veel bij. Ik werk hier namelijk met een grote groep maatschappelijke kwetsbare mensen die niet menswaardig behandeld worden op verschillende vlakken. Het is zwaar op bepaalde momenten om sommige mensen hier zo te zien lijden...

Momenteel doe ik enorm hard mijn best om deze gezinnen op psychologisch en materieel vlak te ondersteunen. Ik hoop dat ik hier mijn steentje zal kunnen bijdragen...

Wens me geluk!

Groetjes

Saloua

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

"Be the change you want to see in this world"

Momenteel verblijf ik in Frankrijk voor 4 maanden voor een buitenlandse stage bij de organisatie 'Le Refuge'. Deze organisatie ondersteunt dakloze HOLEBI-jongeren die verstoten worden door hun familie. Le Refuge biedt deze jongeren financiële, materiële en emotionele steun aan.Tijdens mijn stageperiode krijg ik de kans om deze jongeren zo goed mogelijk te ondersteunen. Ik zal hun begeleiden met de obstakels die ze ervaren zodat ze stabiliteit kunnen vinden in hun leven en gewoonweg zichzelf kunnen zijn!

Op deze website kun je op de hoogte blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens mijn stageperiode (27/02-9/06). Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Saloua